نقش دلسوزی به خود و حس انسجام و آمیختگی فکر- عمل در پیش بینی بهزیستی روان شناختی جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه

اهداف: در جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه سطح بهزیستی روان شناختی همواره پایین بوده و این خود باعث تشدید علایم در آنها می شود. پژوهش حاضر با هدف پیش بینی بهزیستی روان شناختی جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه براساس متغیرهای شخصیتی دلسوزی به خود، حس انسجام و درآمیختگی فکر- عمل انجام شد. ابزار و روش ها: در این پژوهش توصیفی- همبستگی، 120 جانباز مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه که در سال 1395 در بیمارستان روان پزشکی ایثار اردبیل بستری و تحت درمان بودند، به عنوان نمونه دردسترس انتخاب شده و مورد بررسی قرار گرفتند. ابزار جمع آوری اطلاعات، پرسش نامه بهزیستی روان شناختی، مقیاس دلسوزی به خود، مقیاس حس انسجام و مقیاس تجدیدنظرشده آمیختگی فکر- عمل بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه و از طریق نرم افزار آماری spss 17 انجام شد. یافته ها: بهزیستی روان شناختی جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه با حس انسجام و دلسوزی به خود رابطه مثبت و معنی دار و با آمیختگی فکر- عمل رابطه منفی و معنی دار داشت (05/0p<). همچنین حس انسجام 63%، آمیختگی فکر- عمل 49% و دلسوزی به خود 67% واریانس نمرات بهزیستی روان شناختی جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه را پیش بینی می کرد (001/0p<). نتیجه گیری: حس انسجام و دلسوزی به خود بالا و درآمیختگی فکر- عمل پایین باعث بهبود بهزیستی روان شناختی در جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه می شود.